سی تیرماه 99

همسر کلا آدم پول جمع کنی نیست. هرچقدر پول در بیاره آخر ماه هیچی نداره. ولی من همیشه پس انداز دارم. یعنی همون اول ماه که حقوق میگیرم اول یه مقدارشو ندید میگیرم و توی یه کارت دیگه م میریزم بعنوان پس انداز. البته با این اوضاع و احوال مملکت اینروزا پس انداز خیلی سخت شده.

پسرم چند روز پیش داشت با گوشی موبایلم بازی میکرد منم رفته بودم روی بالکن لباسای شسته شده رو پهن کنم دیدم یه صدای وحشتناک می یاد رفتم دیدم گوشیمو محکم پرت کرده سمت میز تلویزیون ال سی دی گوشی خورد شد صفحه کلا سیاه شده بود انقدر ناراحت شدم حد و حساب نداشت چون هم از گوشیم خیلی راضی بودم هم خیلی دوستش داشتم هم کلی اطلاعات تو گوشیم داشتم.

منتظر شدم همسر بیاد گوشی رو با هم بردیم یه موبایل فروشی گفت 4 میلیون هزینه ال سی دیشه یه دونه جدیدشو بخرین به نفعتونه. گفتم جدیدترین مدل سامسونگ چقدره. گفت 16 و نیم میلیون.

گفتم خیلی ممنون همون 4 میلیون رو میدم گوشیمو درست کنین. حدود 5 روز گوشی نداشتم چقدر سختم بود

گوشیم که درست شد سریع براش یه گلس و قاب هم گذاشتم که دوباره این بلا سرش نیاد چون من معمولا روی گوشی قاب و گلس نمیذاشتم. دوست نداشتم. کلا آدمی هستم که وقتی یه چیزی میخرم دوست دارم همونجوری که هست استفاده کنم و لذت ببرم. هیچوقت روی مبلهای نو روکش نمیندازم. برای صندلی ماشینم روکش نخریدم. دزدگیر نداشتم. دوست دارم همه چی اوریجینال باشه.

روی همین حساب هست که هیچوقت ناخن نکاشتم. البته دوست دارم همیشه ناخنام بلند و مرتب باشه ولی هیچوقت نکاشتم حتی روز عروسیم. دوست ندارم غیر طبیعی باشم.

یه مدت موهاموزیاد هایلایت میکردم الان دوباره برگشتم به همون رنگ موی خودم. بخاطر بارداری و زایمان و شیردهی حدود سه سال بوتاکس نکردم  ولی دو هفته پیش رفتم دور چشمام و پیشانیمو بوتاکس کردم. راستش برام خیلی مهمه صورتم چین و چروک نداشته باشه. ولی تا حالا نرفتم ابرومو تاتو کنم یا میکرو بلیدینگ یا حتی کاشت ابرو یا حتی یه مداد ساده هم نمیکشم روی ابروم. چون دوست دارم قیافه م نچرال باشه. البته آرایش همیشه دارم کلا دستکاری کردن صورت جهت زیبایی بیشتر رو دوست ندارم. هیچوقت از ژل استفاده نکردم و تقریبا مطمئنم هرگر استفاده نمیکنم. زمانی که 22 سالم بود دماغم رو جراحی کردم که اگه الان برگردم به اون سال هرگز چنین کاری نمیکردم تنها عمل زیبایی صورتم همین بود.

راستش از جراحی های زیبایی افراطی بدم می یاد. ژل زدن و گونه کاشتن و ... رو نمیپسندم. حس میکنم قیافه ها رو مصنوعی میکنه. معتقدم آدمها باید خودشونو با هر قیافه ای که دارن بپذیرن. قرار نیست همه خوشگل باشن. بزار یه عده هم معمولی باشن. چه اشکالی داره.

مهمترین مسئله داشتن آرامشه. همیشه خودمو تصور میکنم تو کانادا زیر نور کمرنگ آفتاب تو یه پارک نزدیک خونمون نشستم و از آرامشی که دارم لذت میبرم. حتی روی صفحه دسک تاپ کامپیوتر اداره م عکس یه خونه بزرگ و لوکسی هست که وسط شهر تورنتو هست و من هر روز خودمو تو اون خونه تصور میکنم که با پسرم شاد و خندان زندگی میکنیم. همسر توی رویای من تو همون کوچه توی یه خونه دیگه با همسر کانادایی بداخلاقش هست که هر روز شاهد دعوا و بداخلاقی هاشون با همدیگه هستم و با لبخند رضایت نگاشون میکنم و میگم آخیش از دستش راحت شدم حالا یکی بدتر از خودش گیرش اومده حالشو ببره.

راستی به همسر پیشنهاد دادم هر ماه وقتی حقوق گرفتیم بریم هر کدوم 100 دلار بخریم بزاریم کنار. فکر کنیم قسط داریم. دارم برای کانادا پول ذخیره میکنم.

بخاطر همین همسر رفت چند روز پیش 300 دلار خرید الان هشتمون گرو نهمونه. چون آخر ماه هم هست و هر دو بی پولیم. البته پیش خودمون بمونه من یه جای مخفی اندکی پس انداز دارم که نمیخوام فعلا رو کنم.

نمیدونم کارم درسته یا نه چون الان دلار خیلی گرون شده اصلا خریدنش به صرفه هست یا نه ولی وقتی 300 دلار رو تو دستم گرفتم نمیدونین چقدر خوشحال شدم عمرا با طلا خریدن انقدر ذوق نمیکردم علتش این بود که یه حسی بهم گفت از این به بعد این پولی هست که باید خرجش کنین. یعنی میرین کانادا و اونجا با دلار زندگی میکنین نه با ریال.

نمیدونم والا این عشق کانادا منو دیوانه کرده دختر خاله م هم رفته ونکوور با دخترش رفته. دارم از حسودی میترکم. البته دختر خاله م پزشکه.

وای حالم از این ماسک به هم میخوره. اصلا نفسم بالا نمی یاد تو اداره هم مجبوریم دائم بزنیم واقعا خسته کننده ست.

کی از شر این کرونا راحت میشیم دیگه واقعا برام قابل تحمل نیست.